Szafarnia  I   Długie  I   Białkowo  I   Płonne  I   Radomin   Gulbiny 
Golub-Dobrzyń  I  Sokołowo  I   Turzno k. Torunia  I   Dulsk 
Ugoszcz  I   Działyń  I   Zbójno  I   Obory  I   Toruń  I   Obrowo 
Kikół  I   Służewo  I   Nieszawa  I   Izbica Kujawska  I   Kłóbka

 

 

W Kłóbce przez 15 lat mieszkała Maria z Wodzińskich Orpiszewska, tutaj zmarła i została pochowana na miejscowym cmentarzu w rodzinnym grobowcu swojego drugiego męża. W końcu sierpnia 2009 r. miejscowe Towarzystwo Przyjaciół Kłóbki ufundowało na grobowcu marmurową tablicę z informacją o miejscu spoczynku narzeczonej Fryderyka Chopina. 

We wsi znajduje się zabytkowy kościół parafialny z lat 1880 – 1881, zrujnowany zespół dworski z 1850 r. Orpiszewskich, park dworski o pow. 9 ha oraz skansen, który gromadzi obiekty zabytkowej architektury z terenu Kujaw i Ziemi Dobrzyńskiej. Teren skansenu od centrum wsi oddziela głęboka dolina Lubienki. Skansen w Kłóbce jako Kujawsko – Dobrzyński Park Etnograficzny formalnie jest Oddziałem Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. Na 6 ha terenie zgromadzono kilkanaście obiektów, charakterystycznych dla zabudowy kujawskiej i dobrzyńskiej wsi z XIX i pocz. XX w. Tradycyjne budownictwo ludowe reprezentują kompletne chłopskie zagrody oraz przykłady budowli i urządzeń, związanych z życiem wsi, jak karczma, kuźnia, olejarnia, remiza, szkoła i wiatrak. Towarzyszą im kapliczki, studnie, piwnice, kieraty i różne ogrodzenia. Wiejski krajobraz uzupełniają ogródki kwiatowe i warzywne, zieleń wokół obiektów, pólka z rzadko już uprawianym lnem, prosem i brukwią, a w ogródkach działki z lubczykiem, rutą i tymiankiem. Park etnograficzny w Kłóbce został uznany za „produkt turystyczny” wart szczególnej promocji. Jego wartości merytoryczne zostały dwukrotnie nagrodzone przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Kłóbka to stara wieś, wymieniona w źródłach pisanych w 1327 r. z parafią dużo starszą, o czym świadczy wezwanie kościoła św. Prokopa, wskazujące na XIII w. pochodzenie wsi. Pierwotnie właścicielami Kłóbki byli Godziembowie. Nazwisko Kłobski (Kłóbski) pojawiło się już w 1. poł. XV w., w XVI w. wieś należała do Pomianów, a w XVIII w. była własnością rodziny Komeckich. W 1822 r. majątek nabył Władysław Morzkowski i w tym samym roku odsprzedał go Orpiszewskim, w których posiadaniu przetrwał do 1945 r. Nad dolina Lubienki górują trzy wzniesienia. Na pierwszym postawiono kościół, na drugim usytuowany został dwór, otoczony parkiem z XIX w., a na kolejnym znajdują się pozostałości średniowiecznego grodziska. Murowany kościół z 1881 r. został wzniesiony w stylu neogotyckim. We wnętrzu znajdują się trzy barokowe ołtarze z 3 ćw. XVIII w., późnobarokowa chrzcielnica, rzeźbiona w kształcie anioła z czarą i trzy kamienne tablice, poświęcone Władysławowi, Marii i ich synkowi Tomaszowi Orpiszewskim. W lewym bocznym ołtarzu zachował się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, namalowany przez Marię Orpiszewską. Dwór w Kłóbce był pierwotnie drewniany, po śmierci męża został rozbudowany o wschodnie, murowane i piętrowe skrzydło przez Marię Orpiszewską. W latach 1948 – 1966 pełnił funkcję szkoły podstawowej. Dzisiaj dwór wraz z parkiem pozostaje w prywatnych rękach i jest w złym stanie. Trwają zabiegi o ich wykupienie na potrzeby muzeum, które uzupełni ekspozycję Parku Etnograficznego. W nieuporządkowanym dziś parku dworskim wyróżniają się dwie aleje drzew, okazała lipa przy samym dworze i wielki jesion. Miejscowi pasjonaci nazwali lipę imieniem ”Maria“, a jesion ”Władysław“. Na cmentarzu pochowano również Szymona Jędrzejczaka, brata Otylii, mistrza Polski w pływaniu (zginął w wypadku samochodowym).

 

Share