Szafarnia I Długie I Białkowo I Płonne I Radomin I Gulbiny
Golub-Dobrzyń I Sokołowo I Turzno k. Torunia I Dulsk
Ugoszcz I Działyń I Zbójno I Obory I Toruń I Obrowo
Kikół I Służewo I Nieszawa I Izbica Kujawska I Kłóbka
Fryderyk Chopin bywał tutaj często (tylko 2 km od Szafarni). W czasie swojego pobytu na wakacjach w Szafarni w latach 1824 – 1825 w tutejszym dworze mieszkał najstarszy wtedy członek rodu Dziewanowskich – generał Dominik Dziewanowski, który dla fryckowego przyjaciela Domusia był pradziadkiem.
Wieś po raz pierwszy została wymieniona w 1322 r., w XVI w. należała do Kretkowskich, w 2 poł. XVII w. krótko do Ziemieckich, a przez ok. 100 lat od początku XVIII do 1818 r. do Dziewanowskich. Generał Dominik Dziewanowski (†1827) w 1818 r. sprzedał Płonne Janowi Melchiorowi Piwnickiemu, któremu zaborca skonfiskował majątek za aktywny udział w Powstaniu Listopadowym. Podczas licytacji w 1839 r. właścicielem Płonnego został Ignacy Łempicki i w jego rodzinie pozostało do 1939 r. Na pagórku ponad strumykiem i drogą z Szafarni do Wąpielska stoi mały kościółek parafialny p.w. św. Jakuba z pocz. XV w., bez wyraźnych cech stylu gotyckiego (portal i szkarpy) po wielokrotnych przebudowach. Po południowej stronie świątyni blisko prezbiterium znajduje się obelisk, upamiętniający Jana Nepomucena Dziewanowskiego (1782-1808), brata Juliusza Ignacego Dziewanowskiego z Szafarni, bohaterskiego dowódcy 3. kompanii 1. pułku Szwoleżerów Gwardii, który zmarł z ran, odniesionych w szarży w wąwozie Somosierra na pn. od Madrytu. Krótko po bitwie rodzina wystawiła bohaterowi na starym cmentarzu w Płonnem trójboczny obelisk, który po latach uległ zniszczeniu. Staraniem mecenasa Adolfa Sulikowskiego i Ludwika Łempickiego w 1925 r. wystawiono nowy pomnik przy kościele z opisem jego czynów i cytatem kilku słów Napoleona nt. atutów podległych mu Polaków. Jan Nepomucen Dziewanowski urodził się w Płonnem w 1782 r. i jest wielce prawdopodobne, że jego guwernerem tutaj w latach 1798 – 1799 r. był Mikołaj Chopin, ojciec Fryderyka. W dniu 14.04.1807 r. Jan N. Dziewanowski trzymał w kościele Nawiedzenia NMP na Nowym Mieście w Warszawie do chrztu Ludwikę, najstarsze dziecko Mikołaja i Justyny Chopinów. Ok. 200 na pn. – zach. od kościoła znajduje się oficyna i częściowo zrujnowany dwór z 2 poł. XIX w., który nie stoi na miejscu starego drewnianego dworu Dziewanowskich i Piwnickich, a przed II wojną światową należał do Łempickich. Wokół dworu uchował się park o pow. 2,9 ha z pomnikowymi modrzewiami i oryginalną piętrową wieżą z fragmentem dawnego ogrodzenia z cegły. W latach 1926 – 1935 czterokrotnie (łącznie ok. 7 tyg.) w Płonnem bywała pisarka Maria Dąbrowska, gromadząc materiały i pisząc powieść ”Noce i dnie“. Mieszkała początkowo u swojej siostry Heleny i szwagra Stanisława Hepke, później u rodziny Chmielewskich. Przy furtce do szkoły podstawowej umieszczono na wielkim głazie (6,5 m w obwodzie) tablicę pamiątkową, poświęconą pisarce. Na południe od kościoła na pagórku obecnie porośniętym drzewami i krzakami, znajduje się mocno zaniedbany cmentarz. W zachodniej części cmentarza stoi murowana z cegły kaplica grobowa Łempickich, dalej ku wschodowi obszerny grobowiec z pochówkiem nieznanych osób z wysoką figurą zakonnika (przypuszczalnie św. Stanisława Kostki), trzymającego w dłoniach krzyż i czaszkę, a za nim grobowiec rodziny Rudowskich z tablicą ku pamięci Ludwiki Rudowskiej (†1912) z Tomkowa. Dalej jedziemy drogą gruntową w kierunku pd. – wsch. do Rętwin.