W miony poniedziałek Dyrektor Ośrodka Chopinowskiego w Szafarni Pani Agnieszka Brzezińska uczestniczyła w gali wręczenia nagród laureatom IV „Dyktanda Toruńskiego”, która odbyła się w Szkole Podstawowej nr 3 w Toruniu.
Tegoroczny edycja dyktanda tematycznie związana była z Fryderykiem Chopinem, a właściwie 200. rocznicą pobytu 15-letniego kompozytora w Szafarni. To właśnie podczas drugich wakacji u swojego kolegi Dominika Dziewanowskiego, Fryderyk odwiedził Toruń zachwycając się architekturą miasta i oczywiście piernikami!
Ośrodek Chopinowski w Szafarni miał przyjemność ufundować nagrodę główną tegorocznego „Dyktanda Toruńskiego” – Złote Pióro, które zdobył Stanisław Gutowski ze Szkoły Podstawowej nr 31 w Toruniu. Gratulujemy!
Dzięki pobytowi w Szafarni możemy poznać Chopina, nie tylko jako muzyka, ale również jako dziennikarza. To właśnie w Szafarni Frycek pisał wakacyjną gazetkę „Kurier Szafarski”, redagowaną na wzór stołecznego „Kuriera Warszawskiego”. Młody Chopin w „Kurierze” w satyryczny sposób przedstawia życie wiejskie na dworze i w jego okolicach. Co warte podkreślenia, Fryderyk pisząc korespondencję do rodziny i przyjaciół zawsze posługiwał się pięknym językiem.
Wszystkim uczestnikom „Dyktanda Toruńskiego” gratulujemy doskonałej znajomości ortografii języka polskiego, która jak wszyscy wiemy nie należy do najłatwiejszych.
Poniżej prezentujemy tekst tegorocznego dyktanda, którego autorką jest Pani Hanna Szudzik, nauczycielka języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 3 w Toruniu. Zwycięzca popełnił tylko 2,5 błędu na 365 wyrazów! Ciekawi jesteśmy, jak poradziliby sobie z tekstem nasi melomani?
Odwiedziny w Szafarni
Fryderyk Chopin urodził się w 1810 r. w Żelazowej Woli w powiecie sochaczewskim. To najwybitniejszy polski kompozytor i pianista. Był drugim dzieckiem Mikołaja i Tekli Justyny z Krzyżanowskich. Miał trzy siostry: Ludwikę, Izabelę i przedwcześnie zmarłą Emilię. Pół roku po jego urodzeniu rodzina Chopinów przeniosła się do Warszawy. Pan Mikołaj dostał posadę nauczyciela w liceum. Zamieszkali w kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu, a potem w służbowym mieszkaniu w Pałacu Saskim. Od najwcześniejszych lat chłopiec miał kontakt z muzyką. Matka grała na fortepianie i śpiewała, ojciec towarzyszył jej na flecie i skrzypcach. W Warszawie Fryderyk spędził szczęśliwe dzieciństwo i wczesną młodość. W wieku sześciu lat rozpoczął regularną naukę gry na fortepianie. W tym mieście odbyły się jego pierwsze koncerty, tutaj chodził do szkoły oraz studiował. Młody warszawianin komponował utwory na fortepian, ale warunkiem ukończenia studiów było napisanie dzieła orkiestrowego. Fryderyk skomponował wówczas dwa koncerty fortepianowe: e-moll i f-moll. W marcu 1830 r. w Teatrze Wielkim w Warszawie odbył się pierwszy biletowany koncert młodego pianisty, a w październiku – pożegnalny, podczas którego wykonano „Fantazję A-dur”. W listopadzie Chopin wyjechał do Kalisza, a po trzech dniach opuścił ojczyznę. Znaczący wpływ na twórczość młodego geniusza wywarły letnie pobyty w Szafarni w latach 1824-1825. Pierwszy został udokumentowany spontanicznym dziecięcym dziennikiem adresowanym do rodziców. Był to „Kurier Szafarski”, redagowany na wzór stołecznego „Kuriera Warszawskiego”. Notował w nim Fryderyk wydarzenia z wiejskiej codzienności. Zachowały się jedynie cztery numery tego pisma. W Szafarni chłopiec codziennie ćwiczył grę na fortepianie, rysował, biegał, uczył się jeździć konno i zażywał świeżego powietrza. Zwiedzając okoliczne wsie, zetknął się z polskim folklorem. Słuchał ludowych melodii: kujawiaków, oberków i mazurów w wykonaniu wiejskich grajków. Uczestniczył w miejscowych obrzędach. Wraz z kolegą, Dominikiem Dziewanowskim, polował na bażanty i zające, obserwował dożynkowe tańce. Z przyjemnością uczestniczył w wycieczkach, podczas których poznawał historię Polski i oglądał zabytki. Zwiedził też Toruń. W grodzie Kopernika podziwiał średniowieczne spichlerze, ale najbardziej zachwyciły go pierniki. Z pobliskich miejscowości odwiedził też Turzno, Obory, Kikół i Nieszawę. Gdy w 1830 r. na zawsze opuszczał kraj rodzinny, zabrał ze sobą wspomnienie polskich zwyczajów, obrzędów i miejsc, które w przyszłości stało się źródłem muzycznych arcydzieł wielkiego kompozytora.
